ie wiemy, kto stoi za decyzją o budowie murowanej warowni w Przewodziszowicach. W starszej literaturze przedmiotu dominuje pogląd, że wraz z innymi strażnicami założenie obronne stanowi inicjatywę budowlaną
Kazimierza Wielkiego (zm. 1370) jako część królewskiego systemu granicznych komór celnych i umocnień kontrolujących przebiegające tędy szlaki handlowe. U niektórych historyków bierze jednak górę przekonanie, iż zamek wzniósł w latach 1370-91 książę
Władysław Opolczyk (zm. 1401) w ramach przygotowań do obrony nadanego mu przez Ludwika Węgierskiego lenna przed rewindykacyjnymi roszczeniami ze strony Polski. W tym czasie Opolczyk z całą pewnością jest właścicielem wsi Przewodziszowice, którą w 1382 roku przekazuje na uposażenie klasztoru paulinów na Jasnej Górze.
MUROWANĄ STRAŻNICĘ WZNIESIONO NA POTĘŻNYM WAPIENNYM OSTAŃCU
CZĘŚCIOWO ZREKONSTRUOWANA POŁUDNIOWA CZĘŚĆ WAROWNI
P
óźniej ruiny strażnicy wraz z przyległymi terenami należą m.in. do rodu Męcińskich. W latach 50. XX wieku prowadzone są tutaj pierwsze sondażowe badania archeologiczne, po zakończeniu których częściowo zrekonstruowano fragment muru obwodowego od strony południowo-wschodniej.
OSTANIEC Z POZOSTAŁOŚCIAMI STRAŻNICY, WIDOK OD POŁUDNIA
trażnicę wzniesiono na trudno dostępnym wapiennym ostańcu (390 m n.p.m.), na wschód od wsi. Zamek górny zajmował plateau na szczycie skały o powierzchni około 70 metrów kwadratowych. W jego skład wchodził niewielki murowany gmach, przypuszczalnie o charakterze wieżowym, oraz prawdopodobnie jakieś budynki drewniane, a całość była opasana poprowadzonym wzdłuż krawędzi ostańca kamiennym murem obronnym. Mur jednostronnie podparto kamienną ścianą przylegającą do lica skały i wyrównującą jej pion, co umożliwiło powiększenie planu strażnicy, a być może zwiększyło też powierzchnię podstawy wieży. Dostęp do tej części zamku był utrudniony, a realizowano go z wykorzystaniem pomostów lub drabin.
REKONSTRUKCJA WAROWNI W PRZEWODZISZOWICACH WG B.DREJEWICZ
U
podnóża zamku górnego mieścił się gospodarczy majdan otoczony fosą i ziemnym wałem z palisadą o długości około 300 metrów. Brak zachowanych śladów po tych fortyfikacjach uniemożliwia odtworzenie zarysu całej budowli.
PLAN STRAŻNICY WG D. ORMANA: 1. WIEŻA MIESZKALNA, 2. PALISADA, 3. DZIEDZINIEC,
4. MAJDAN GOSPODARCZY, 5. BRAMA WJAZDOWA DO STRAŻNICY, 6. WJAZD NA MAJDAN GOSPODARCZY
achowały się fragmenty muru obwodowego o grubości sięgającej 1,5 metra i wysokości 10 metrów, a także znacznie skromniejsze pozostałości ścian wieży. Przy odrobinie wyobraźni u podnóża skały dostrzec jeszcze można mocno zatarte ślady wałów ziemnych i fosy. Malowniczy ostaniec cieszy się dużą popularnością nie tylko w gronie miłośników historii i weekendowych turystów, ale również wśród wspinaczy skałkowych, w jego ścianach bowiem poprowadzono aż 25 dróg wspinaczkowych. Ponadto znajduje się tutaj niewielka jaskinia o nazwie Schronisko pod strażnicą.
Wstęp wolny – na szczyt skały tylko dla wspinaczy dysponujących odpowiednim sprzętem
Czas zwiedzania wraz drogą z/do parkingu: około 1 godz.
Na spacer można się wybrać razem z psem.
Miejsce sprzyja fotografowaniu z lotu ptaka.
DOJAZD
P
ozostałości warowni znajdują się na leśnej polanie, około 1 km na wschód od zabudowań osady Przewodziszowice (w granicach miasta Żarki, woj. śląskie). Przebiega tędy niebieski Szlak Warowni Jurajskich, a także kilka innych tras pieszych i rowerowych. (mapa zamków województwa)
1. L. Kajzer, J. Salm, S. Kołodziejski: Leksykon zamków w Polsce, Arkady 2001
2. R. Sypek: Zamki i obiekty warowne Jury Krakowsko-Częstochowskiej
3. A. Wagner: Murowane budowle obronne w Polsce X-XVIIw., Bellona 2019
4. Wikipedia
W pobliżu (dystans dla podróżujących samochodem):
Łutowiec - ruina strażnicy królewskiej z XIV w., 8 km Ostrężnik - relikty zamku gotyckiego z XIV w., 8 km Mirów - ruina zamku rycerskiego z XIV w., 12 km Bobolice - zamek królewski z XIV w., po rekonstrukcji, 14 km
Suliszowice - ruina strażnicy królewskiej z XIV w., 15 km
Morsko - ruina zamku z XIV w., 22 km Olsztyn - ruina zamku królewskiego z XIV w., 23 km
WARTO ZOBACZYĆ:
W odległości 2 km na południowy zachód od ruin strażnicy mieści się zespół klasztorny oo. paulinów i Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej, będące ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym na trasie z Krakowa na Jasną Górę. W zabudowie kompleksu dominuje jednonawowy kościół p.w. Nawiedzenia NMP, którego najstarsza część pochodzi z XVI wieku i ma charakter gotycko-renesansowy. Od północy sąsiaduje z nim późno-barokowy klasztor, bez wyraźnych cech stylowych, składający się z czterech skrzydeł z kwadratowym wirydarzem w środku. Kompozycję uzupełnia współczesny ołtarz polowy, kaplica nad źródłem, dzwonnica i dom pielgrzyma (również współczesne).
Nieco dalej w kierunku południowym, przy ul. Piaski stoi zabytkowy młyn elektryczny, którego zrewitalizowane wnętrza goszczą Muzeum Dawnych Rzemiosł z interaktywną ekspozycją na temat pięciu charakterystycznych dla tego regionu zawodów: młynarstwa, piekarstwa, bednarstwa, kołodziejstwa oraz szewstwa. Prezentowane tu wystawy łączą tradycję z nowoczesnością - na odwiedzających czekają autentyczne urządzenia, multimedialne prezentacje, gry oraz warsztaty, wśród nich próba wykonania beczki i samodzielne mielenie zboża.
Jeszcze dalej na południe, na rozległym placu przy ul. Ofiar Katynia znajduje się unikalny w skali całego kraju zespół kamiennych stodół, wzniesionych z białego jurajskiego kamienia oraz cegły i krytych dwuspadowym dachem o charakterystycznym rdzawym kolorze. Do dziś zachowały się 32 budynki, które w większości stanowią własność prywatną. Warto wspomnieć, że w 1988 roku zespół stodół był tłem dla filmu Powrót wabiszczura, a w 2008 roku kręcono tu kadry do obrazu filmowego Lecha Majewskiego pt. Młyn i Krzyż.