CASTELLO DUE TORRI

DZIEJE ZAMKU

ZWIEDZANIE

Z

amek Due Torri, znany rów­nież ja­ko Cas­tel­lo Scor­ti­ca­ta, to bu­dow­la obron­na w pro­win­cji Ri­mi­ni, bę­dą­ca czę­ścią kom­plek­su for­ty­fi­ka­cji na­le­żą­cych nie­gdyś do moż­ne­go ro­du Ma­la­te­sta. Pierw­sza wzmian­ka o wa­row­ni po­cho­dzi z 1141 ro­ku, kie­dy to pa­pież Lu­cjusz II (zm. 1145) po­da­ro­wał ją bi­sku­po­wi Ri­mi­ni. Przy­pusz­czal­nie jed­nak jej po­cząt­ki są znacz­nie star­sze, się­ga­jąc być mo­że cza­sów rzym­skich, gdy pro­wa­dzi­ła tę­dy sta­ro­żyt­na Via Ma­ior łą­czą­ca re­gion Mon­te­fel­tro z To­ska­nią. Stra­te­gicz­ne po­ło­że­nie tej gór­skiej twier­dzy po­zwa­la­ło na kon­tro­lo­wa­nie oko­licz­ne­go te­ry­to­rium, umo­żli­wia­jąc ob­ser­wa­cję i wy­sy­ła­nie sy­gna­łów do po­ste­run­ków straż­ni­czych oraz do są­sied­nie­go mia­sta Ve­ruc­chio, gdzie rów­nież stoi po­tęż­ny za­mek.

WIDOK WAROWNI OD STRONY POŁUDNIOWEJ

W

1186 roku warownia Scorticata prze­szła na wła­sność ro­dzi­ny Ma­la­te­sta z Ve­ruc­chio i po­zo­sta­wa­ła pod jej pa­no­wa­niem do ro­ku 1462, kie­dy po cięż­kich wal­kach zdo­był ją ksią­żę Ur­bi­no Fe­de­ri­co di Mon­te­fel­tro (zm. 1482), cho­rą­ży Świę­te­go Ko­ścio­ła Rzym­skie­go, któ­ry w imie­niu Wa­ty­ka­nu prze­jął wła­dzę w re­gio­nie ja­ko wi­ka­riusz pa­pie­ski. Póź­niej na krót­ko za­mek zna­lazł się w rę­kach wiel­kich wło­skich ro­dów Bor­gia i De Me­di­ci (Me­dy­ce­uszy). W 1504 na chwi­lę za­ję­ły go woj­ska we­nec­kie, a gdy po­now­nie wró­cił pod pa­no­wa­nie ko­ścio­ła, ten prze­ka­zał wa­row­nię hra­bie­mu Pio dei Car­pi (zm. 1564), póź­niej­sze­mu kar­dy­na­ło­wi. Stra­te­gicz­ne zna­cze­nie twier­dza utra­ci­ła na po­cząt­ku XVII wie­ku. W tym cza­sie na­le­ża­ła ona już do gmi­ny Ri­mi­ni, któ­ra czer­pa­ła zy­ski z udzie­la­nia po­zwo­leń na ero­do­wa­nie mu­rów zam­ku przez ka­mie­nia­rzy. W ten spo­sób po­tęż­na nie­gdyś for­te­ca po­pa­dła w ru­inę.

RUINA ZAMKU WYSOKIEGO Z ZACHOWANĄ DZWONNICĄ KOŚCIELNĄ

W

1938 roku pierwotna nazwa zamku – Scor­ti­ca­ta, zmie­nio­na zo­sta­ła na po­le­ce­nie Be­ni­to Mus­so­li­nie­go na Tor­ria­na. Ter­min ten nie przy­jął się, być mo­że ze wzglę­du oko­licz­no­ści je­go na­da­nia, i od lat 60. XX wie­ku za­mek ofi­cjal­nie wid­nie­je ja­ko Cas­tel­lo Due Tor­ri (za­mek o dwóch wie­żach). Już w no­wym stu­le­ciu je­go dol­ną część wy­re­mon­to­wa­no i za­adap­to­wa­no na re­stau­ra­cję oraz ho­tel.

RUINA WOLNOSTOJĄCEJ BASZTY W CZĘŚCI POŁUDNIOWEJ KOMPLEKSU ZAMKOWEGO

NA ZAMKU DOLNYM OBECNIE MIEŚCI SIĘ RESTAURACJA

DZIEJE ZAMKU

ZWIEDZANIE

P

ierwotnie zamek posiadał mury o łącz­nej dłu­go­ści oko­ło jed­ne­go ki­lo­me­tra, które wraz z wkom­po­no­wa­ny­mi w nie basz­ta­mi oka­la­ły ca­łe wzgó­rze za­pew­nia­jąc zna­ko­mi­te wa­run­ki do je­go obro­ny. Do dziś z tam­tej wa­row­ni za­cho­wa­ły się dwie ma­syw­ne okrąg­łe wie­że, czę­ścio­wo zre­kon­stru­owa­ne za­bu­do­wa­nia zam­ku dol­ne­go oraz ru­ina naj­star­szej je­go czę­ści z gó­ru­ją­cą nad resz­tą za­bu­do­wań dzwon­ni­cą daw­ne­go ko­ścio­ła. Na są­sia­du­ją­cym ska­li­stym wznie­sie­niu stoi sa­mot­nie kwa­dra­to­wa basz­ta z XIII wie­ku, bę­dą­ca jed­ną z nie­licz­nych po­zo­sta­ło­ści śre­dnio­wiecz­ne­go sys­te­mu umoc­nień. Obec­nie za­mek dol­ny wy­ko­rzy­sty­wa­ny jest ko­mer­cyj­nie (re­stau­ra­cja, ho­tel), gór­ny zaś sta­no­wi ma­low­ni­czą ru­inę, skąd roz­po­ście­ra się osza­ła­mia­ją­cy wi­dok na są­sied­nie do­li­ny oraz wzgó­rza, któ­ry dla mnie oso­bi­ście był jed­nym z naj­pięk­niej­szych, ja­kie mia­łem oka­zję po­dzi­wiać. Mój za­chwyt nie jest by­naj­mniej od­osob­nio­ny, cze­go do­wo­dzi po­tocz­ne okre­śle­nie zam­ku, na­zy­wa­ne­go tu­taj bal­ko­nem Ro­ma­nii.

WIDOK Z GÓRY ZAMKOWEJ NA DOLINĘ RZEKI MARECCHIA, Z LEWEJ NA SKALE NAJSTARSZA CZĘŚĆ SAN MARINO,
Z PRAWEJ SAMOTNA BASZTA BĘDĄCA POZOSTAŁOŚCIĄ DAWNYCH UMOCNIEŃ ZAMKU

DYSPONUJĄC MOCNYM ZOOMEM DOSTRZEC STĄD MOŻNA RÓWNIEŻ ODDALONE O 20 KM RIMINI I WYBRZEŻE ADRIATYKU

DOJAZD

T

orriana (nazwa miasteczka le­żą­ce­go u pod­nó­ża gó­ry zam­ko­wej) znaj­du­je się w od­le­gło­ści 20 km na za­chód od Ri­mi­ni i za­le­dwie oko­ło 10 km na pół­noc­ny za­chód od San Ma­ri­no. Ze wzglę­du na po­ło­że­nie z da­la od więk­szych ośrod­ków miej­skich je­dy­ny sen­sow­ny do­jazd tu­taj za­pew­nia wła­sny śro­dek trans­por­tu. Cas­tel­lo Due Tor­ri zaj­mu­je szczyt wzgó­rza na za­chód od mia­stecz­ka, z któ­re­go dro­ga (Via Cas­tel­lo) tra­wer­su­je pół­noc­nym grzbie­tem wznie­sie­nia. W po­bli­żu bra­my dar­mo­wy par­king.

NA PARKINGU PRZY BRAMIE WJAZDOWEJ DO ZAMKU

źródło:
it.wikipedia.org, www.appenninoromagnolo.it, www.castelloduetorri.com

tekst: 2022
fotografie: 2020
© Jacek Bednarek